W słowach kilku o wydrze, bobrze i wilku

Pokarm

powiększ zdjęcie

W całym zasięgu geograficznym wilka głównym pokarmem zimą są duże ssaki kopytne, takie jak: jeleń wirginijski, łoś, karibu, jeleń wapiti w Ameryce Północnej, a w Europie i Azji - jeleń, dzik, sarna. Latem dieta jest uzupełniana mniejszymi ssakami, ptakami, rybami, a także owadami, płazami, gadami i owocami. Wiosną najczęstszymi ofiarami wilków pada potomstwo dużych ssaków kopytnych. W Europie najbardziej preferowanymi ofiarami są jeleniowate, ale w zależności od dostępności i zagęszczenia populacji kopytnych w danym rejonie w diecie wilków mogą dominować np. dziki, padlina lub zwierzęta hodowlane. W Polsce, w północnej części zasięgu, w diecie wilka dominują jelenie, potem sarny i dziki, a w południowej części zasięgu, dominują sarny, potem jelenie i dziki. Głównym pokarmem zimą są ssaki kopytne. Latem dieta jest uzupełniana mniejszymi ssakami, ptakami, rybami, a także owadami, płazami, gadami i owocami. Wiosną najczęstszymi ofiarami wilków pada potomstwo dużych ssaków kopytnych. Wilki wybierają najłatwiejsze do upolowania ofiary, a więc osobniki stare lub chore oraz samice, samice ciężarne i młode. Rzadko polują na dorosłe dziki, upolowane dorosłe byki jeleni to najczęściej osobniki stare albo młode. Wśród saren zarówno kozły i sarny są obiektem polowań jednakowo często. Dzięki budowie przewodu pokarmowego i metabolizmowi wilki przystosowane są do dłuższych okresów głodu, sięgających nawet do dwóch tygodni. Po okresie głodu w momencie upolowania ofiary wilk jest w stanie zjeść na raz do 10-15 kg mięsa. Przyjmuje się, że w naturze średnie dzienne zapotrzebowanie pokarmowe to ok. 2-4 kg mięsa na osobnika. Po upolowaniu ofiary wilki zjadają większość dostępnego mięsa, rozpoczynając od mięśni przez wnętrzności, po ofierze pozostaje kręgosłup, głowa i fragmenty skóry. Często z resztek ofiar wilków korzystają inne zwierzęta jak kruki, lisy, dziki, inne ptaki drapieżne, mniejsze ssaki i ptaki. W niektórych rejonach wilki zakopują część upolowanej ofiary i odnajdują mięso później.

powiększ zdjęcie powiększ zdjęcie powiększ zdjęcie

Regulacja populacji ofiar i selekcja.

Wilki jako drapieżniki w nienaruszonym ekosystemie mogłyby odgrywać rolę regulatora liczebności populacji kopytnych, ale w Polsce populacja kopytnych jest na tyle duża w porównaniu z liczebnością populacji wilków, że ich wpływ na ssaki kopytne w większości rejonów jest znikomy. Jeśli chodzi o selekcję ofiar, wilki optymalizują swój wysiłek energetyczny przy polowaniu wybierając najłatwiejsze do upolowania ofiary, a więc najczęściej ich ofiarami padają osobniki stare, chore, młode. Wśród jeleniowatych wilki najczęściej polują na osobniki młodociane i samice, a wśród dzików ich ofiarami najczęściej padają warchlaki.