W słowach kilku o wydrze, bobrze i wilku

wilk Canis lupus (Linnaeus, 1758)

Ogólna charakterystyka i status gatunku

Wilk Canis lupus, największy drapieżnik z rodziny psowatych, występował kiedyś niemal na całym terytorium półkuli północnej, z wyjątkiem obszarów wysokogórskich, rozległych pustyń i tropikalnych dżungli, ale wskutek tępień i zmian w środowisku naturalnym związanych z postępującą urbanizacją jego zasięg ogranicza się teraz do zwartych kompleksów leśnych. Wilki żyją w grupach rodzinnych zwanych watahami, które cechuje ciekawa struktura socjalna. Wilki zazwyczaj polują w grupie, dzięki czemu potrafią upolować nawet znacznie większe i cięższe ofiary. Budowa ciała ujawnia cechy typowe budowy drapieżnika: rozwinięty mózg, krótki przewód pokarmowy, mocne kły i łamacze, wyśmienity węch i słuch, dobry wzrok, długie mocne łapy i duża, wąska klatka piersiowa umożliwiające szybki ale krótkotrwały pościg za ofiarą. Ten fascynujący drapieżnik zajmuje duże terytoria (100-1000 km2) i między innymi dlatego stał się według prawa międzynarodowego gatunkiem priorytetowym, ważnym dla ochrony dużych obszarów (gatunek wyznacznikowy w planowaniu obszarów Natura 2000, wymieniony w Dyrektywie Siedliskowej UE). Wilk jest także jednym z gatunków dużych drapieżników wymienionych w Konwencji Berneńskiej. W Polsce, po długim okresie eksterminacji, został objęty ochroną gatunkową na terenie całego kraju w 1998 roku. Obecnie jego status prawny reguluje ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2004 r. Nr 92, poz. 880) i rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną (Dz.U. z 2004 r. Nr 220, poz. 2237).

Status gatunku

    Prawo międzynarodowe
  • Konwencja Berneńska - Załącznik II
  • Konwencja Waszyngtońska - Załącznik II
  • Rozporządzenie Rady (WE) - Załącznik A
  • Dyrektywa Siedliskowa - Załącznik II i IV
    Prawo krajowe
  • Ochrona gatunkowa w Polsce - ochrona ścisła.
  • Ochrona strefowa - strefa ochrony okresowej 500 m od nory (01.04-15.07). Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie dziko występujących zwierząt objętych ochroną. Dz.U.Nr 220 poz. 2237.
  • Rekompensata strat - za szkody w pogłowiu zwierząt gospodarczych. Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody. Dz.U. 04.92.880 z dnia 30 kwietnia 2004 r. rozdz. 10.
    Kategorie IUCN
  • Czerwona lista IUCN - LC
  • Polska czerwona lista - NT
  • Polska czerwona księga - NT
  • Lista dla Karpat - VU (w Polsce VU)


2011 © Fundacja Wspierania Inicjatyw Ekologicznych

Witrynę odwiedziło: osób