Środowisko życia
Bobry są przystosowane do ziemno-wodnego trybu życia. Zasiedlają różnego typu wodne cieki i zbiorniki, w tym rzeki, strumienie i potoki, rowy melioracyjne, jeziora i bagna. Generalnie gatunek ten preferuje środowiska słodkowodne w sąsiedztwie lasów, jednak nierzadko można go spotkać również na terenach rolniczych, obszarach podmiejskich i w miastach (Tattersall 1999, Halley i Rosell 2002). W północnej Skandynawii, bobry spotykane są w górach do strefy, w której występują wierzby, gdzie niewielkie zakrzaczenia wierzbowe stanowią jedyną roślinność drzewiastą, i mogą być przykryte warstwą śniegu przez prawie 8 miesięcy w roku. Pomimo, iż nie jest to siedlisko optymalne dla bobrów, potrafiły się one przystosować do tamtejszych ciężkich warunków środowiskowych. W wielu miejscach bobry zasiedlają zarówno strefę przedgórza i piętro dolin jak i zalesione górskie grzbiety.
Zasadniczo bobry potrafią przetrwać w większości siedlisk słodkowodnych, gdzie występują odpowiednie drzewa i krzewy a spadek wody nie jest zbyt stromy. Jednak badania nad rekolonizacją siedlisk przez bobry wskazują wyraźne preferencje wód stojących lub wolno płynących cieków wodnych, jeżeli są one dostępne (Nowak 1999, Halley i Rosell 2002).
